Aλχημεία

 

 
Εργασία των  Λίτσκα Σάββα  & Λιόδη Ιωάννη, μαθητές του Γ3.
Επιμέλεια Μαρτιάδου Α. καθηγήτρια ΠΕ04 

Η Αλχημεία είναι μια απόκρυφη τέχνη καιψευδοεπιστήμη.Οι κύριοι στόχοι αυτών που την ασκούσαν, ήταν:

Να μετατρέψουν τα ευτελή μέταλλα (όπως ο χαλκός και ο μόλυβδος) σε πολύτιμα μέταλλα(όπως χρυσό και ασήμι) (το μοτίβο της μεταστοιχείωσης).

Να δημιουργήσουν ένα ελιξίριο, ένα φίλτρο ή ένα μέταλλο που να γιατρεύει όλες τις ασθένειες (το ιατρικό μοτίβο).

Να ανακαλύψουν ένα ελιξίριο που να προσδίδει την αθανασία (το υπερβατικό μοτίβο).

Η μαγική ουσία που θα μεταστοιχείωνε τα μέταλλα, που θα ήταν η συμπαντική πανάκεια και το κλειδί της αθανασίας, ονομαζότανφιλοσοφική λίθος. Η Αλχημεία στηρίζεται στην πίστη του ότι υπάρχουν τέσσερα βασικά στοιχεία --η φωτιά, ο αέρας, η γη και το νερό -- και τρία αιθέρια --το αλάτι, το θειάφι και ο υδράργυρος. Γύρω από αυτούς τους εφτά κίονες της αλχημείας, έχουν χτιστεί μεγάλα συμβολικά και μεταφυσικά συστήματα.

Προέλευση Όρου

Η λέξη “Αλχημεία” έχει πιθανή καταγωγή από τους άραβες (Al-kimia), από τους Αιγυπτίους (χυμεία και χεμ), ενώ άλλοι θεωρούν ότι μπορεί να έχει προέλθει από τους Κινέζους ή και τον Αριστοτέλη (για την Άλλη-Χημεία λοιπόν έχουμε: Αλχημεία < Αλχημία < Αρχημία < Αρχή Μία < Έστι δ' εν πάσι αρχή μία και ουσία). 

Η σύγχρονη λέξη “Χημεία” εδραιώνεται τον 17ο αιώνα με το έργο τουΡόμπερτ Μπόιλ(Robert Boyle). Ο Μπόιλ στο βιβλίο του “Ο σκεπτικός Χυμικός” (The Skeptical Chymist) επιτίθεται στον αλχημιστήΠαράκελσοκαι στην παλαιά Αριστοτελική θεωρία περί των στοιχείων. Ο Μπόιλ αναφέρεται συχνά και ως “Πατέρας της Χημείας”.

Στόχοι Αλχημιστών

Οι σημαντικότεροι στόχοι των αλχημιστών ήταν η μετατροπή των κοινών μετάλλων σε χρυσό ή ασήμι και η δημιουργία του ελιξιρίου της Ζωής (πανάκεια), το οποίο θα θεράπευε όλες τις ασθένειες και θα παρέτεινε τη ζωή επ' αόριστον. Επίσης, αναζητούσαν ένα παγκόσμιο διαλύτη, δηλαδή μια ουσία που διέλυε όλες τις υπόλοιπες. Η Φιλοσοφική Λίθος ήταν μια μυθική ουσία και βασικό συστατικό για την επίτευξη των στόχων αυτών. Βέβαια, η Αλχημεία δεν αποσκοπούσε μόνο στην βελτίωση κάποιων ιδιοτήτων των υλικών ή στην παράταση του χρόνου ζωής, αλλά έδιναν και πνευματική διάσταση σε αυτές τις πράξεις. Για παράδειγμα, η μετατροπή του μολύβδου σε χρυσό (το οποίο θεωρείται “ευγενές” μέταλλο) παραλληλίζονταν με την πνευματική εξύψωση (εξευγενισμό του πνεύματος).

Η σύγχρονη επιστήμη πραγματοποίησε τη πρώτη “Μεταστοιχείωση” (μετατροπή ενός χημικού στοιχείου σε άλλο χημικό στοιχείο, μεταβάλλοντας των αριθμό των πρωτονίων του στοιχείου) το 1919, όταν ο χημικόςΈρνεστ Ράδερφορντ(Ernest Rutherford),Βραβείο ΝόμπελΧημείας 1908) μετέτρεψε το άζωτο (Ν) σε οξυγόνο (Ο). 

Ιστορία

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η αλχημεία είναι η αναζήτηση της μετατροπής των κοινών μετάλλων σε χρυσό. Τα θεμέλια της αλχημείας έθεσαν οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι όπως ο Εμπεδοκλής, ο Θαλής ο Μιλήσιος και ο Ηράκλειτος. Επίσης, συνεισέφεραν και οι αιγυπτιακές τεχνικές μουμιοποίησης και επεξεργασίας μετάλλων καθώς και οι τεχνολογικές και αστρολογικές γνώσεις των Μεσοποτάμιων.

Η αλχημεία αναπτύχθηκε τόσο στο δυτικό κόσμο όσο και στην Ανατολή ή στην Άπω Ανατολή. Η βασική διαφορά ανάμεσα στον τρόπο που αναπτύχθηκε η αλχημεία ήταν το γεγονός ότι στη Δύση, ο βασικός στόχος της αλχημείας ήταν η μετατροπή των κοινών μετάλλων σε χρυσό, ανεξάρτητα από την τοξικότητα του μετάλλου (για παράδειγμα ο μόλυβδος είναι τοξικό μέταλλο), ενώ στην Άπω Ανατολή, ο βασικός στόχος ήταν η ανακάλυψη ουσιών και φαρμάκων για το κοινό καλό. Τα πρώτα ίχνη της δυτικής αλχημείας εντοπίζονται στην αρχαία Αίγυπτο. Έπειτα, η αλχημιστική γνώση μεταλαμπαδεύτηκε στους αρχαίους Έλληνες και εν συνεχεία στους Άραβες. Μέχρι την περίοδο των Αράβων, η αλχημεία ήταν ένα μείγμα φιλοσοφικών θεωρήσεων, αλληγοριών, συμβόλων και κωδικοποιημένων γλωσσών. Την περίοδο των Αράβων (δηλαδή τον 8ο αιώνα μ.Χ.), η αλχημεία άρχισε να γίνεται μια αναγνωρίσιμη πρακτική. Ο άραβας αλχημιστής Τζαμπίρ Ιμπν Χαγιάν εισήγαγε τη μεθοδική και πειραματική προσέγγιση μιας αλχημιστικής επιστημονικής έρευνας που πραγματοποιούνταν σε ένα εργαστήριο.

Σημαντικοί αλχημιστές: Γουέι Μπογιάνγκ (Wei Boyang, Κίνα), Ραζής (Rhazes, Άραβας), Τζαμπίρ Ιμπν Χαγιάν (Jabir ibn Hayyan, Άραβας), Ναγκαργιούνα (Nagarjuna, Ινδός), Αλβέρτος Μάγνος (Albertus Magnus, Βαυαρός), Παράκελσος (Paracelsus, Ελβετός), Ζώσιμος ο Πανοπολίτης (Έλληνας ή Αιγύπτιος), Νικόλας Φλαμέλ ("Nicolas Flamel", Γάλλος) 

Αξιοσημείωτες Χρονικές Περίοδοι

1.Αιγυπτιακή αλχημεία 5000π.Χ. - 400 π.Χ.

2.Ινδική αλχημεία 1200 π.Χ. -

3.Ελληνική αλχημεία 332 π.Χ. - 642 μ.Χ.

4.Κινεζική αλχημεία 142 μ.Χ.

5.Αραβική αλχημεία 700 μ. Χ. - 1400 μ.Χ.

6.Ευρωπαϊκή αλχημεία 1300 μ.Χ. –

 

εορτολόγιο

ο καιρός

προγράμματα online

        pixlr

 

       

    

σαν σήμερα

πρωτοσέλιδα